No stress

Bali, wat een mooi eiland! Vanaf het moment dat ik hier voet aan land zette, voelde ik me welkom. Alles wat ze over dit eiland zeggen, is waar; de mensen zijn vriendelijk, het eten is heerlijk en de natuur is fantastisch. De afgelopen 2 weken heb ik veel gezien. Hieronder de samenvatting!

Zoals jullie weten begon ik mijn trip bij Vina op de bank in Ungasan. Mijn eerste weekend in Indonesië maakten we samen een roadtrip richting het noorden en zagen Pura Ulun Danu Bratan en de meren bij Bedungul en Munduk. Ook gingen we op zoek naar een boom van 85 meter hoog, waarin de Balinesen zich toentertijd hebben verstopt voor de Nederlanders. De Balinesen geloofden dat deze boom magische krachten had en hen onzichtbaar maakte. Indrukwekkend, ondanks dat de boom inmiddels was omgevallen en we alleen de 20 meter hoge wortels konden aanschouwen. Daarnaast was de zoektocht naar de boom alle moeite waard, want wat is het geweldig om door de groene, kleine dorpjes in Bali te rijden. Met een kleine detour langs de Tanah Lot tempel die half in de zee staat, gingen we weer richting huis. 

Na 4 dagen bij Vina vond ik het, ondanks de gezelligheid, tijd voor een change of scenery. Ik vertrok met een Uber taxi naar Uluwatu. Het leek me een slim plan om ter plekke een hostel te kiezen, maar dit resulteerde in een oververhitte, rondbanjerende zoektocht met een veel te grote backpack. Na een aantal liften op en neer koos ik een guesthouse en ontmoette bij het inchecken Laura (Engeland). Met haar heb ik Uluwatu ontdekt, inclusief verborgen strandjes, de tempel, een traditionele dans en een goed reggaefeestje. Dat feestje eindigde overigens iets minder jolig. Een dronken Australiër reed zichzelf tegen een boom en liet met schaamte de rare knik in zijn arm aan ons zien, omdat wij hem nog zo hadden gezegd dat hij moest gaan lopen. Daar ging zijn 11 daagse feestvakantie, op naar het ziekenhuis. Dom, dom, dom.


De dag erna zijn we de rest van zuid Bali met een auto gaan checken, naar de Waterblow geweest in Nusa Dua en eindigden we de dag met een grote schaal vol vers seafood op het strand in Jimbaran. Omdat iedereen er zo op scheldt, wilde ik daarna het schreeuwerige Kuta wel eens met eigen ogen zien. Zoals te verwachten bleken de vooroordelen waar. Kuta is een drukke, toeristische feeststad, maar heeft goede golven voor beginnende surfers. Aangezien surfen (naast duiken en snorkelen) op mijn to-do-lijst staat, heb ik het erop gewaagd. Wow, dat was veel zout water happen! Ik ben van binnenuit helemaal schoongespoeld. Om eerlijk te zijn, wilde ik het halverwege de les opgeven, aangezien ik het een iets te zware workout vond (tja, ik ben gewoon geen sporter) maar als je dan eenmaal op een surfboard staat, is het heel gaaf. Gelukkig zijn er foto's van gemaakt, anders had niemand me geloofd ben ik bang. En uiteraard ga ik de foto's waarop ik val en m'n neus dichthoud lekker niet posten!


Na twee nachten reisde ik door naar Canggu, een klein stadje met vooral veel surf dudes. In het hostel waren veel mensen waarme ik zondag naar een feestje ging in Deus Cafe, inclusief afterparty op het strand. Er is niks beters dan met je blote voeten op het strand te dansen! De dag erna plofte iedereen brak neer op een zitzak om de komende paar uur niet te bewegen. We werden echter verrast door een ceremonie op het dak. Die dag werd de verjaardag van het huis gevierd en mochten we allemaal mee doen. Voor ik het wist zat ik in kleermakerszit bij een tempeltje, terwijl we omstebeurd verschillende bloemen in de lucht moesten houden waarna er een gebed volgde. Uiteindelijk moest al het gezegende eten voor de goden door ons opgegeten worden, wat erin resulteerde dat we hele dragon fruits naar binnen stonden te werken met het knalroze sap op onze kinnen. 


Na Canggu vertrok ik met Jasper (Nederland), Laura (Oostenrijk) en Phil (Canada) naar Ubud, wat bekend staat om haar kunst en yoga. We hebben door de Monkey Forest gelopen, een junglepark vol apen. Zoals voorspeld werd mijn waterfles gejat, want ze pakken alles wat voor handen is. Er word je zelfs gezegd geen pet en sieraden te dragen. Ik ben er heel uitgekomen en heb maar een nieuwe fles water gekocht, want zodra je je spul terug probeert te pakken, laten die apen hun scherpe tanden zien. Hou maar hoor, geniet ervan!


In Ubud heb ik, samen met Fenna uit Amsterdam, door de rijstvelden gelopen. Onderweg kwamen we langs de smalle weggetjes kleine kunstwinkeltjes tegen. We kwamen uit in een klein dorpje, waar we moesten schuilen voor de regen. Hier heb ik mijn Indonesisch geoefend met wat kindjes die net uit school kwamen. Het is zo leuk om te connecten met de locals. Ze vinden het al heel wat als je 'dankjewel' zegt in hun taal, dus als ik vraag hoe het gaat en hoe ze heten ontstaat er echt een gesprekje. Hierna ben ik met Harry (Engeland) het Ubud Palace gaan bezoeken, waar we over werden gehaald om 's avonds naar een Balinese dans te komen kijken. Deze dans was heel anders dan degene die ik in Uluwatu had gezien, maar ook erg indrukwekkend. De manier waarop zij dansen is zo anders dan wij gewend zijn. Zelfs hun ogen dansen mee en gaan de kant op waarop hun handen gaan.


De dag erna was mijn relaxdagje waarop ik lekker door het stadje heb geslenterd, een 1.5 uur durende hot stone massage heb genomen (omgerekend maar zo'n €10!) en een yogalesje heb meegepakt. Hierna sliep ik als een roosje, ondanks de loeiende ventilator in de dorm. Vandaag ben ik naar Museum Puri Lukisan geweest, om Balinese schilderijen te bekijken. Alles is erg gedetailleerd geschilderd en de meeste vertonen een mytisch verhaal of het dagelijkse leven op het land of de markt. Ik moest erg lachen om een schilderij met het verhaal van Ramayana waarin een witte aap (Hanoman) zich in een klein wit vliegje veranderde om zijn vijand Taksaka te verslaan. Hij vloog in zijn mond en zodra hij de maag van het monster had bereikt, veranderde hij weer in zijn ware grootte. Nja, je kan wel bedenken hoe dat afliep.

Morgen is het weer tijd om te reizen, dit keer richting de Gili Islands. Ook daar heb ik veel goeie verhalen over gehoord. Zo zijn scooters en auto's niet toegestaan, maar is het (grootste) eiland binnen 1,5 uur rond te lopen. 

Zo, dat was mijn ietwat statische verslag van wat ik tot nu toe heb gezien. Het is zo lastig in woorden te vatten hoe het hier écht is en daarom moet iedereen gewoon een keer naar Indonesië gaan! Hetgeen wat ik tot nu toe voornamelijk heb gemerkt, is dat het echt bevrijdend is om geen plan te hebben. Ik weet vaak vandaag niet wat ik morgen ga doen, omdat ik alle tijd heb en mijn plannen afhangen van de plek waar ik ben en met wie ik ben. Geen stress! Ik raad het iedereen aan...genieten.