Op een onbewoond eiheiheiland
Door: Marissa
Blijf op de hoogte en volg Marissa
17 Februari 2016 | Indonesië, Gilin
Ik zit aan een tafeltje op het strand vlak naast m'n eigen knusse bungalowtje. De golven slaan kapot op het zand, de wind waait door mijn net gewassen haar en de krekels krekelen. Dit is mijn tweede avond op een 'onbewoond' eiland.
Gisteren ben ik vanuit Kuta Lombok afgereisd naar Gili Layar, een van de kleine Gili's in het zuidwesten van Lombok. Deze eilandjes zijn een stuk minder toeristisch (toen ik aankwam was ik de enige gast) dan de drie Gili's in het noorden en staan dan ook bekend als ongerept, onbewoond en ontstressend. Vanaf Tembowong vertrok ik in een klein, turqooise, privé-bootje richting Gili Layar, waarbij we allerlei andere kleine eilandjes voorbij voeren. Dit opzich was al een geluksmomentje: de zon scheen, het uitzicht was wonderschoon en we zoefden over het heldere water. Het geluksgevoel werd alleen maar groter toen we op het eiland aankwamen. Op het strand stonden zes bungalows, een overdekt restaurantje met rieten stoeltjes, strandbedjes en... nee niks en, dat was het!
Gili Layar heeft maar één accomodatie en deelt deze plek met een heleboel koeien en een enkele local. Dus nee, hier is geen supermarkt, geen pinautomaat, geen wifi, geen spa en zelfs niet de hele dag stromend water en electriciteit. Maar wat ze hier wel hebben is witte stranden, geweldig koraal om met je snorkel te ontdekken, heerlijk eten dat met liefde wordt bereid en betaalbare bungalows. Meer heb ik niet nodig.
De afgelopen dagen heb ik heerlijk gerelaxed. Gisteren ben ik na mijn zware strandbeddag over het eiland gaan wandelen om een goeie plek te vinden om de zonsondergang te bekijken. Banjerend over het strand kwam ik een groep vissers tegen die mij trots hun vangst lieten zien. Toen ik daarna wat verder naar het midden van het eiland liep, op zoek naar een goede plek om de heuvel te beklimmen, werd ik aangestaard door een kudde koeien...maar echt ongegeneerd, lang, zonder te knipperen. Aangezien ik niet goed wist hoe erg ze gewend waren aan mensen, durfde ik niet goed in de buurt te komen. Ze hadden namelijk hoorns en vooral het mannetje hield me scherp in de gaten.
Met een grote boog om hen heen heb ik de heuvel bereikt en dit bleek de omweg meer dan waard. Ik werd namelijk getrakteerd op een uitzicht op de omliggende eilanden en een kleurrijke zonsondergang. Wauw, daar zat ik dan, helemaal alleen op een 'berg' met fluitende vogeltjes op de achtergrond; wederom een geluksmomentje.
Vandaag ben ik gaan snorkelen, wat nog mooier was dan op Gili Trawangan, omdat het koraal hier nog helemaal in tact en daardoor super kleurrijk is. Daarna ben ik met de jongen van de receptie (Master) helemaal rond het eiland gelopen, wat nog best een avontuur was, omdat het vloed was. Dit betekende dat we soms over de rotsen moesten klimmen om het volgende stuk strand te bereiken. Ondanks mijn soms klunsige benen is dit gelukt en zagen we overal krabbetjes wegrennen, rode vruchten aan de bomen hangen (die ze altijd eten in Expeditie Robinson), mooie schelpen en mangroves. Toen we bijna bij de bungalows waren teruggekeerd, maakten we een detour om verse kokosnoten uit een boom te plukken. We belandden bij een ouder lokaal echtpaar dat op Gili Layar een grote moestuin en kippen heeft. Master klom in de boom en wist drie kokosnoten los te krijgen. Terwijl we het kokoswater uit de kokosnoten dronken, wreef de vrouw liefkozend over mijn arm. Ze vond mijn huid zo mooi en zacht. De man toonde trots zijn boot die op het droge lag en poseerde enthousiast voor mijn foto's, inclusief roeibewegingen. Ik kreeg een meloen mee uit eigen tuin, maar ook de boodschap dat ik wel snel moest trouwen hoor, want ik was al oud. Heel bijzonder om te zien hoe deze twee mensen leven. Ze hebben zelf hun huisje gebouwd en leven van hun eigen geoogste eten.
En nu zit ik tevreden aan een Bintang en ga ik zo een film kijken op een groot scherm vanuit m'n zitzak. Cast away.. vond ik wel toepasselijk. :p En morgen moet ik vroeg weer op om vanaf de heuvel de zonsopgang te zien. Deze schijnt de moeite waard te zijn en dit is mijn laatst kans, want daarna vertrek ik naar Nusa Lembongan, een eilandje van Bali. Hier ga ik mijn PADI Open Water halen, super spannend! Hopelijk ga ik dan nog veel meer mooi koraal en vissen zien.
Weltrusten!
P.s. Gili Layar is zo'n verstopte parel dat zelfs de Google Maps hieronder het niet weet te vinden..
Gisteren ben ik vanuit Kuta Lombok afgereisd naar Gili Layar, een van de kleine Gili's in het zuidwesten van Lombok. Deze eilandjes zijn een stuk minder toeristisch (toen ik aankwam was ik de enige gast) dan de drie Gili's in het noorden en staan dan ook bekend als ongerept, onbewoond en ontstressend. Vanaf Tembowong vertrok ik in een klein, turqooise, privé-bootje richting Gili Layar, waarbij we allerlei andere kleine eilandjes voorbij voeren. Dit opzich was al een geluksmomentje: de zon scheen, het uitzicht was wonderschoon en we zoefden over het heldere water. Het geluksgevoel werd alleen maar groter toen we op het eiland aankwamen. Op het strand stonden zes bungalows, een overdekt restaurantje met rieten stoeltjes, strandbedjes en... nee niks en, dat was het!
Gili Layar heeft maar één accomodatie en deelt deze plek met een heleboel koeien en een enkele local. Dus nee, hier is geen supermarkt, geen pinautomaat, geen wifi, geen spa en zelfs niet de hele dag stromend water en electriciteit. Maar wat ze hier wel hebben is witte stranden, geweldig koraal om met je snorkel te ontdekken, heerlijk eten dat met liefde wordt bereid en betaalbare bungalows. Meer heb ik niet nodig.
De afgelopen dagen heb ik heerlijk gerelaxed. Gisteren ben ik na mijn zware strandbeddag over het eiland gaan wandelen om een goeie plek te vinden om de zonsondergang te bekijken. Banjerend over het strand kwam ik een groep vissers tegen die mij trots hun vangst lieten zien. Toen ik daarna wat verder naar het midden van het eiland liep, op zoek naar een goede plek om de heuvel te beklimmen, werd ik aangestaard door een kudde koeien...maar echt ongegeneerd, lang, zonder te knipperen. Aangezien ik niet goed wist hoe erg ze gewend waren aan mensen, durfde ik niet goed in de buurt te komen. Ze hadden namelijk hoorns en vooral het mannetje hield me scherp in de gaten.
Met een grote boog om hen heen heb ik de heuvel bereikt en dit bleek de omweg meer dan waard. Ik werd namelijk getrakteerd op een uitzicht op de omliggende eilanden en een kleurrijke zonsondergang. Wauw, daar zat ik dan, helemaal alleen op een 'berg' met fluitende vogeltjes op de achtergrond; wederom een geluksmomentje.
Vandaag ben ik gaan snorkelen, wat nog mooier was dan op Gili Trawangan, omdat het koraal hier nog helemaal in tact en daardoor super kleurrijk is. Daarna ben ik met de jongen van de receptie (Master) helemaal rond het eiland gelopen, wat nog best een avontuur was, omdat het vloed was. Dit betekende dat we soms over de rotsen moesten klimmen om het volgende stuk strand te bereiken. Ondanks mijn soms klunsige benen is dit gelukt en zagen we overal krabbetjes wegrennen, rode vruchten aan de bomen hangen (die ze altijd eten in Expeditie Robinson), mooie schelpen en mangroves. Toen we bijna bij de bungalows waren teruggekeerd, maakten we een detour om verse kokosnoten uit een boom te plukken. We belandden bij een ouder lokaal echtpaar dat op Gili Layar een grote moestuin en kippen heeft. Master klom in de boom en wist drie kokosnoten los te krijgen. Terwijl we het kokoswater uit de kokosnoten dronken, wreef de vrouw liefkozend over mijn arm. Ze vond mijn huid zo mooi en zacht. De man toonde trots zijn boot die op het droge lag en poseerde enthousiast voor mijn foto's, inclusief roeibewegingen. Ik kreeg een meloen mee uit eigen tuin, maar ook de boodschap dat ik wel snel moest trouwen hoor, want ik was al oud. Heel bijzonder om te zien hoe deze twee mensen leven. Ze hebben zelf hun huisje gebouwd en leven van hun eigen geoogste eten.
En nu zit ik tevreden aan een Bintang en ga ik zo een film kijken op een groot scherm vanuit m'n zitzak. Cast away.. vond ik wel toepasselijk. :p En morgen moet ik vroeg weer op om vanaf de heuvel de zonsopgang te zien. Deze schijnt de moeite waard te zijn en dit is mijn laatst kans, want daarna vertrek ik naar Nusa Lembongan, een eilandje van Bali. Hier ga ik mijn PADI Open Water halen, super spannend! Hopelijk ga ik dan nog veel meer mooi koraal en vissen zien.
Weltrusten!
P.s. Gili Layar is zo'n verstopte parel dat zelfs de Google Maps hieronder het niet weet te vinden..
-
17 Februari 2016 - 12:08
Ron:
Het was weer een heerlik verhaal om te lezen.
Veel succes met het behalen van je PADI.
XXX -
17 Februari 2016 - 12:52
Ad:
Super om te lezen wat je allemaal meemaakt en ervaart.
In je volgende leven kun je zo schrijfster worde of Floortje D(r)essing opvolgen ;-)
Enjoy!
Ad -
17 Februari 2016 - 12:57
Engelien:
Wat een avonturen!! Het lijkt wel een droom...alleen is deze uitgekomen :-)
Fantastisch om te lezen! Ik geniet met je mee.
Succes met duiken morgen! Geniet!
Dikke smak van mij XX -
17 Februari 2016 - 16:38
Richard Dam:
heerlijk ik zie het zo voor me,en ik kan niet wachten tot ik er ook weer ben 22mei kom ik aan.
laat mij even weten hoe het was om je padi te halen en waar je dat gedaan hebt ik zit namelijk ook op Nusa Lembongan. geniet nog maar lekker groetjes Richard xxx -
17 Februari 2016 - 18:10
Christel :
Wauw, wat heerlijk!!! En wat bijzonder om op zo'n eiland te zijn!! Top!! Lekker verder genieten -
17 Februari 2016 - 19:57
Jan:
WoW marissa wat een avontuur,echt te gek,en ja wat heeft een mens nodig in het leven.
Je beschrijft het allemaal heel mooi.
Geniet ervan.
Xx jan -
18 Februari 2016 - 07:29
Marthy:
Lieve Marissa,
Geweldig dat je gaat duiken... een onderwaterwereld verkennen... dat is helemaal geweldig.
Leuk verhaal weer, echt van genoten.
Veel liefs Marthy -
23 Februari 2016 - 12:42
Dennis:
Hi Marissa,
wat een gewelidige ervaring!! Blijf ervan genieten en nog heel veel plezier en geluk op je reis.
Groetjes Dennis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
