Een duik in het diepe
Door: Marissa
Blijf op de hoogte en volg Marissa
13 April 2016 | Indonesië, Waisai
Na circa 50 minuten onder water klimmen we stuk voor stuk weer op de boot. De wetsuits gaan met veel gehannes uit, de motor gaat aan en de blik wordt op de horizon gericht. We varen naar een afgelegen eiland met een wit strand. Hier houden we een lunchpauze met rijst, groenten, vis en papaya. Languit lig ik daarna op mijn sarong onder een boom, ogen dicht en een volle buik. Na een korte powernap besluit ik deze plek te verkennen met mijn snorkel. In mijn eentje duik ik het water in en ervaar een rustgevende stilte om me heen, it's just me and the fishes'. De enige die de rust verstoort is een klein, brutaal, wit visje dat zijn teritorium goed verdedigt. Nadat hij 2x in volle vaart tegen m'n been aan is gezwommen begrijp ik de boodschap en ga verderop wel even kijken hoe het daar is dan.. sorry he. Ik ben hier immers te gast.
Rond 5 uur pieren we, met alle mooie plaatjes nog op ons netvlies, aan bij de homestay. Tijd om al het zout en zand weg te spoelen met een douche. Het begint te schemeren. Met mijn natte, gewassen haren zoek ik de hangmat op die tussen twee palmbomen op het strand voor de bungalow hangt. Deze heeft een perfect uitzicht op de zonsondergang die inmiddels in volle gang is. De lucht kleurt oranje en roze, de paar wolken lijken licht te geven. Eén meter bij me vandaan is de branding en het geluid van de zee maakt me rustig, totdat dit geluid wordt overstemd door mijn rommelende maag.. ik heb honger. 'Tringeling'; de bel die aangeeft dat het avondeten klaarstaat, perfecte timing. De geuren van verschillende specerijen dringen mijn neus binnen. Op tafel staat een grote pan met rijst, twee verschillende groentes, maiskoekjes (mijn nieuwe favoriet!) en een gegrilde, gigantische vis in een tomatenmarinade. Aanvallen!
Wederom zak ik met een tevreden gevoel onderuit. Ik neem een slok van mijn versgezette koffie en vraag me af wat de avond zal brengen. Dan bedenk ik me dat we grote plannen hadden. Alcohol is lastig verkrijgbaar in dit deel van Indonesië, je moet maar net weten waar je het stiekem kan kopen en gelukkig heeft de manager van de homestay deze kennis. In de koelkast staat een fles wodka klaar en op tafel staat een mand vol limoenen. Ik knipper één keer met mijn ogen en voor ik het weet zit ik op een houten bankje op het strand met een caipirinia in m'n hand. Ik neem een slok en het zure sap van de limoen geeft een verfrissend gevoel. De golven breken vlakbij mijn voeten, maar daar kijk ik niet naar. Ik kijk omhoog. Wat ik zie heb ik al eerder benoemd, maar is op deze plek minstens zo indrukwekkend als op Karimunjawa.. de sterrenhemel. Ik wens dat ik de tijd even stil kan zetten en zo lang in dit moment kan blijven als ik wil. Helaas zie ik geen vallende ster en zal ook dit geluksmomentje overgaan, maar deze herinnering neemt niemand me meer af! Ooit kom ik terug Raja Ampat, ik mis je nu al.
-
13 April 2016 - 14:32
Ron Hage:
Nou nou, als je ooit terug gaat kan ik dan met je mee. Koop ik een fles vodka en een paar limienthes. Deal?! -
13 April 2016 - 17:15
Engelien:
Hey meissie,
Wowww...dit is geweldig!!!
Ik zwom even naast je in die prachtige zee met mooie vissen, schildpadden en...oh ja..oeps..die haai :-(
Fantastisch! Dit is het paradijs!!
Geniet en een hele dikke kus van mamsie XX
-
13 April 2016 - 17:36
Christel :
Nog steeds in droomland -
13 April 2016 - 19:16
Marthy:
Heerlijk, helemaal in het moment, in zo'n schitterende omgeving.
Bedankt voor je verhaal, ik zie het helemaal voor me, genieten..
-
14 April 2016 - 22:27
Chang Ho:
Je vermaakt je op het archipel zie ik ;-). Geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley