Serious business

Het serieuze leven in Afrika is begonnen. Inmiddels ben ik alweer 4 weken aan het werk bij Amapondo als Project Manager. En dat is toch wel andere koek dan het 'relaxte' vrijwilligersbestaan. Ineens ben ik verantwoordelijk voor nieuwe vrijwilligers, de projecten, de financiën en evenementen. Met name omdat Neil en Amanda (de eigenaren van Amapondo) en Joke (mijn mede-project manager) op vakantie gingen toen ik terugkwam was het in het begin best hectisch.

Wat super leuk was, was dat ik bij mijn terugkomst twee bekende koppies zag. Namelijk de koppies van Justine en Roman, een koppel dat ik tijdens mijn reis had ontmoet in Port Elizabeth. Ik had ze aangeraden vrijwilligerswerk te komen doen bij Amapondo, en daar waren ze! Ze zijn ontzettend betrokken geweest bij het weeshuis, waar ze voetbal speelden met de jongens, een dominospel voor ze maakten en hen leerder draken uit ijzerdraad te maken. Amazing! Helaas is er sinds 3 weken wat gedoe in het weeshuis. Social workers hebben alle jongens ergens anders geplaatst. Voordat we er erg in hadden zaten we met een leeg weeshuis en onzekerheid over de verblijfplaats van de jongens. Het is een ingewikkeld verhaal, maar het lijkt er op dat de social workers uit eigen belang hebben gehandeld en niet uit het belang van de jongens. Ze hebben hen zonder voorbereiding terug geplaatst bij familieleden die arm zijn en hen misschien mishandelen. Daarnaast kunnen de jongens niet naar school in de kleine dorpjes waar ze nu wonen. Op dit moment zijn we nog druk bezig met uitzoeken wat er nu precies aan de hand is, maar we overwegen zelfs om naar de media te stappen. Gelukkig zijn er alweer 5 jongens terug in het weeshuis, omdat ze zijn weggelopen bij het gezin waar ze naar toe zijn gebracht. Ook dit geeft wel aan dat ze daar echt niet willen wonen… Wordt vervolgd.

Naast het weeshuis zijn we de afgelopen tijd druk geweest met het Khulani Project. Dit zijn Afrikaanse ‘mama’s’ die tassen, portemonnees, wijnfleshoesjes etc maken. Op dit moment verkopen ze nog niet super veel, terwijl het mooie producten zijn. De plek waar ze nu werken moeten ze over 3 maanden verlaten, dus we hebben ze een werkplek aangeboden in Amapondo. Daarnaast willen we de receptie pimpen. Nu zijn de muren daar poepbruin en is het een rommelig hok. We zijn van plan de muren te verven in een frisse kleur en een mooi Khulani hoekje te maken met hun producten. Op die manier komen de gasten in aanraking met hun spullen en krijgen ze meer informatie over de Amapondo Children’s Projects.

Naast de gebruikelijke projecten hadden we het de laatste tijd extra druk doordat er dit weekend een NPO (Non Profit Organization) weekend was. Mensen met NPO’s komen ieder jaar samen om te netwerken en samen een goeie tijd te hebben. Dit jaar kwamen ze naar Amapondo. Als voorbereiding hebben we een programma in elkaar geflanst en de boekingen geregeld. Vrijdag kwamen de mensen aan en hadden we een onverwachte big party. Hierdoor was er de dag erna sprake van Afrikaanse tijd, want iedereen had moeite met opstaan. Zaterdag zijn we de berg opgeklommen en heeft iedereen het Khulani project bezocht, de mama’s ontmoet en wat spulletjes gekocht. Daarna hebben we ze de Mthumbane school laten zien en de schommel die we daar hebben gebouwd. Bij terugkomst gingen we ‘speed daten’. Hierbij ging het er om dat je zoveel mogelijk mensen van andere organisaties ontmoette en meer te weten kwam over hun projecten. Daarna werden er groepjes gevormd en werd besproken wat de beste manier van fundraising was. Hier werden kleurrijke mindmaps bij gemaakt en dit presenteerde we daarna. De dag werd afgerond met een optreden door meisjes die een traditionele Afrikaanse dans deden in zwierende rokjes en geschminkte gezichten. Daarna trad Quintin op, een lokale jongen die ontzettend muzikaal is en gitaar en didgeridoo speelt at the same time, waarbij hij ook nog beat boxed. En het zal Amapondo niet zijn als de avond niet eindigt met een volle dansvloer, pruiken en maskers. Kortom, een top weekend!

En vandaag is de rust weer teruggekeerd. De ergste drukte is geweest. De projecten krijgen meer stabiliteit en de backpackers is rustig qua gasten. Het is duidelijk laag seizoen, maar dat is eigenlijk wel prima. Op die manier kunnen we ons goed focussen op het werk. We verwachten in juni weer wat meer gasten, want dan start de Sardine Run (check maar eens op YouTube!). Dit houdt in dat er ontzettend veel sardientjes in de zee zwemmen hier op Second Beach. Hier komen haaien, dolfijnen, walvissen en vogels op af, die allemaal samenwerken om zoveel mogelijk sardientjes te eten. Dit is een heel spectakel en tegen die tijd zullen veel mensen de zee op gaan met een bootje of zelfs duiken. Ik hoop dat ik hier nog iets van mee ga maken, want je weet nooit precies wanneer het begint. Toch heb ik al gedroomd dat ik zwom met walvissen, dus hopelijk was dat een voorspellende droom. :D

Ik wil jullie nogmaals bedanken voor het geld dat jullie hebben gedoneerd. Zoals jullie weten was ik van plan het geld te gebruiken voor een toilet voor de kinderen in de Mthumbane school. Inmiddels ben ik er echter achter dat er op dit moment andere prioriteiten zijn. Zo hebben de kinderen geen fatsoenlijke lunch. De school wordt gesponsord door de lokale supermarkt, maar dit is maar genoeg voor twee weken. Er is al een meeting geweest met mensen van de overheid, om te kijken of ze in aanmerking komen voor financiele steun van de overheid, maar dit is nog niet rond. We zijn bang dat persoonlijke belangen en corruptie hier een rol in spelen dus dit is nu een van onze aandachtspunten. Daarnaast proberen we het weeshuis op langere termijn te voorzien van sponsoring en willen we er een fijnere leefomgeving van maken. Voordat de jongens vertrokken hebben we de muren van de douches en wc’s geverfd, alles goed schoon geschrobd en ze douchegordijnen gegeven. Al dit soort kleine uitgaves voor bijvoorbeeld verf, worden betaald van de ACP rekening. Jullie geld wordt dus goed besteed en biedt een kans om alle projecten te helpen en te ondersteunen waar dat nodig is.

Daarnaast proberen we de projecten te ondersteunen op creatieve wijze. Zo verkoopt ACP nu warme luxe dranken als Chocomoccarula’s en Irish Coffees. We kwamen op dit idee doordat we zelf vooral behoefte hadden aan wat warmte op de koele ‘winterse’ avonden. Zodra er een drankje wordt besteld, springen we nu dus achter de bar en gaan we in de weer met shotglaasjes, de melkopschuimer en cookie crumbles. Alle winst die hiermee wordt gemaakt gaat direct naar ACP. Erg leuk en niet verkeerd om zelf ook af en toe te bestellen..

Ook heb ik me de laatste weken bezig gehouden met het verkopen van ‘stoves’. Dit zijn kleine ‘kookstelletjes’ die branden op hout. Nu zijn er in de afgelegen dorpjes nog steeds veel mensen die koken op een open vuur. Als het regent hebben ze echter een probleem, want een open vuur kan niet binnen branden. De stoves die ik verkoop zijn een groot succes, omdat ze weinig rook produceren en goedkoop en zuinig in gebruik zijn. Wat leuk was om te merken was dat voornamelijk Amapondo werknemers een stove wilden kopen voor een familielid of vriend die er eentje goed kon gebruiken. De mond tot mond reclame werkte goed, want voor ik het wist had ik ze allemaal verkocht! En van elke 100 rand dat ze kosten gaat er 30 rand naar ACP. :D

Kortom, we proberen zoveel mogelijk te doen voor de projecten en nieuwe manieren te verzinnen om ondersteuning te vinden. Inmiddels hebben we veel contact met locals die ons kunnen helpen als een belangrijke meeting bijvoorbeeld in Xhosa wordt gehouden of om advies aan te vragen als wij iets niet snappen van het Zuid-Afrikaanse rechtssysteem. Daarnaast zijn Joke en ik een goed team als het op managen aankomt en ook van Neil (de eigenaar van Amapondo) krijgen we complimenten. Ik zit hier dus nog steeds goed op mijn plek. Er gebeurt veel maar we proberen alles zo goed mogelijk te regelen en het geeft veel voldoening als mensen dankbaar zijn voor wat je doet. Ik geniet nog steeds iedere dag van de over het dak rennende apen, de zingende schoonmaaksters in de keuken en het uitzicht op de zee vanaf de backpackers. Langzaam aan komt het einde in zicht en dat maakt me verdrietig maar ik begin ook uit te kijken naar mijn leventje in Amsterdam en het zien van jullie allemaal! Maar voor het zover is ga ik me nog 100% inzetten voor de lieve mensen hier, hard werken met af en toe een verkleedpartijtje tussendoor. :p