Een duik in het diepe

"Everybody ready? 3, 2, 1, go!" Met mijn ene hand houd ik mijn masker en regulator vast, met de andere mijn achterhoofd en ik laat me vallen. De plons in het water maakt een hard geluid. Ik ben dan ook 15 kilo zwaarder dan normaal met zo'n zuurstoffles op mijn rug. Terwijl ik dooradem, zak ik de diepe zee in waarvan het water zo helder is dat ik wel 40 meter ver kan kijken. Als ik naar beneden kijk, zie ik mijn fel blauwgekleurde flippers afgeschets tegen het kleurrijke koraal op de bodem. Ik knijp in mijn neus, hoor een korte piep in mijn oor en de druk is eraf. Cedric, de divemaster, vraagt in de duikers codetaal of alles ok is. Yes! Zodra de hele groep op 20 meter diepte is, gaan we op ontdekkingsreis. Langzaam beweeg ik mijn benen en mijn lichaam zweeft horizontaal in het water, het gewicht van de zuurstoftank voel ik niet meer. Wat ik zie is moeilijk te beschrijven, omdat het voorbij gaat aan alle verbeelding. Stel je allerlei vormen koraal voor in verschillende groottes en kleuren. De kleuren die de boventoon voeren zijn paars, roze en rood. Boven, onder en tussen dit koraal zie ik overal vissen; grote, kleine, ronde, vierkante, bange vissen, nieuwsgierige vissen, lange vinnen, korte vinnen, gekke stekels, fluoriserende stippen, enge tanden, smalle snuiten, grote ogen, HAAI! Mijn ademhaling versnelt iets, maar ik weet dat de haaien hier niet gevaarlijk zijn. Toch is het indrukwekkend om met deze beesten te zwemmen en ik kan het niet helpen om nog 3x achterom te kijken als hij uit mijn zicht verdwenen is. Straks hangt ie ineens aan m'n flipper.. We zwemmen rustig door en zien een kleine grot onder water. Er schijnt licht doorheen wat betekent dat er een gat aan de andere kant zit. Cedric gaat voorop en één voor één volgen me hem door de grot. Binnenin zwemmen grote vissen die rustig op hun plek blijven en ons aanstaren. Voorzichtig raak ik wat koraal aan om me soepel door de grot te bewegen. Als ik door het gat omhoog zwem staat me de volgende verrassing te wachten; is dat een schildpad? Ja! Hij beweegt zich rustig door het water en trekt zich niets van ons aan. Het blijven indrukwekkende beesten. 'Zou het kunnen dat ik deze schildpad een maand geleden als baby heb vrijgelaten op Sukamade beach?' schiet het door mijn hoofd. Plotseling voel ik een por in mijn zij en mijn ogen worden groot, 'de haai'?! Ik kijk naar links en zie een grote grijns. Het is de Braziliaanse free diver die het niet kon laten me te laten schrikken.. :p

Na circa 50 minuten onder water klimmen we stuk voor stuk weer op de boot. De wetsuits gaan met veel gehannes uit, de motor gaat aan en de blik wordt op de horizon gericht. We varen naar een afgelegen eiland met een wit strand. Hier houden we een lunchpauze met rijst, groenten, vis en papaya. Languit lig ik daarna op mijn sarong onder een boom, ogen dicht en een volle buik. Na een korte powernap besluit ik deze plek te verkennen met mijn snorkel. In mijn eentje duik ik het water in en ervaar een rustgevende stilte om me heen, it's just me and the fishes'. De enige die de rust verstoort is een klein, brutaal, wit visje dat zijn teritorium goed verdedigt. Nadat hij 2x in volle vaart tegen m'n been aan is gezwommen begrijp ik de boodschap en ga verderop wel even kijken hoe het daar is dan.. sorry he. Ik ben hier immers te gast.

Rond 5 uur pieren we, met alle mooie plaatjes nog op ons netvlies, aan bij de homestay. Tijd om al het zout en zand weg te spoelen met een douche. Het begint te schemeren. Met mijn natte, gewassen haren zoek ik de hangmat op die tussen twee palmbomen op het strand voor de bungalow hangt. Deze heeft een perfect uitzicht op de zonsondergang die inmiddels in volle gang is. De lucht kleurt oranje en roze, de paar wolken lijken licht te geven. Eén meter bij me vandaan is de branding en het geluid van de zee maakt me rustig, totdat dit geluid wordt overstemd door mijn rommelende maag.. ik heb honger. 'Tringeling'; de bel die aangeeft dat het avondeten klaarstaat, perfecte timing. De geuren van verschillende specerijen dringen mijn neus binnen. Op tafel staat een grote pan met rijst, twee verschillende groentes, maiskoekjes (mijn nieuwe favoriet!) en een gegrilde, gigantische vis in een tomatenmarinade. Aanvallen!

Wederom zak ik met een tevreden gevoel onderuit. Ik neem een slok van mijn versgezette koffie en vraag me af wat de avond zal brengen. Dan bedenk ik me dat we grote plannen hadden. Alcohol is lastig verkrijgbaar in dit deel van Indonesië, je moet maar net weten waar je het stiekem kan kopen en gelukkig heeft de manager van de homestay deze kennis. In de koelkast staat een fles wodka klaar en op tafel staat een mand vol limoenen. Ik knipper één keer met mijn ogen en voor ik het weet zit ik op een houten bankje op het strand met een caipirinia in m'n hand. Ik neem een slok en het zure sap van de limoen geeft een verfrissend gevoel. De golven breken vlakbij mijn voeten, maar daar kijk ik niet naar. Ik kijk omhoog. Wat ik zie heb ik al eerder benoemd, maar is op deze plek minstens zo indrukwekkend als op Karimunjawa.. de sterrenhemel. Ik wens dat ik de tijd even stil kan zetten en zo lang in dit moment kan blijven als ik wil. Helaas zie ik geen vallende ster en zal ook dit geluksmomentje overgaan, maar deze herinnering neemt niemand me meer af! Ooit kom ik terug Raja Ampat, ik mis je nu al.