Chillin'
Door: Marissa
Blijf op de hoogte en volg Marissa
19 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Port Saint John’s
Omringd door fluitende vogeltjes, heel veel groene bomen en een verkoelend zomerbriesje schrijf ik mijn eerste verslag vanuit Zuid-Afrika. Wat heb ik alweer veel mooie dingen gezien en leuke mensen ontmoet! Het echte avontuur begon zodra ik geland was op een piepklein vliegveld in Umthata, waar de bagage rechtstreeks vanuit het vliegtuig door een poortje aangegeven wordt aan de reizigers. Toen ik, mezelf met moeite in balans houdend (mijn backpack was 20 kilo..), naar buiten liep, viel me meteen op dat er niemand op mij stond te wachten. De afspraak was dat ik naar Amapondo zou worden gebracht met een shuttle bus, maar het enige wat ik zag was een bijna lege parkeerplaats en de brandende namiddagzon. Gelukkig stond er met mij nog een jongen te wachten. Al snel kwam ik er acher dat hij ook naar Port St Johns moest en met hem mee kon rijden. En zo begon het avontuur, met twee vreemden in een busje, rijdend door Zuid-Afrika. Ze bleken super aardig en moesten om me lachen omdat ik bleef zeggen 'I can't believe I'm in South Africa!'
Bij Amapondo werd ik meteen hartelijk ontvangen. Het hostel ademt een en al relaxtheid uit door de hangmatten, chillhoekjes en de houding van iedereen. Er is altijd ruimte voor een praatje, maar ergens zitten en een boek lezen is ook helemaal prima. Dit is precies wat ik zocht. En dit werd extra bevestigd toen ik het dinsdag in het daglicht zag, wauw! Amapondo is omringd door bomen (ik zag aapjes toen ik ging douchen!) En op 2 minuten afstand ligt het strand, wat je vanaf het hostel kunt zien.
Omdat niemand hier haast heeft, heb ik op mijn eerste dag uitgeslapen en met een andere vrijwilligster (een Argentijns meisje) groentes geplant. Als ze goed gaan groeien, nemen we ze mee naar het schooltje en zijn ze voor de kinderen. 'S middags ben ik met Albert (de man van de tripjes) en een Nederlands stel naar de Mud Caves geweest. Dit is een grot waar 'magische modder' in zit. We besmeurden onszelf en elkaar hiermee, waarna we doorglibberde naar een soort vijver waar Afrikaanse mensen ongegeneerd half naakt aan het zwemmen waren. Hier haalden we donkere modder vandaan, waarmee we konden bodypainten op de inmiddels al bijna harde klei. Ik werd een zebra. ;) De locals vonden het helemaal geweldig! Ze wilden continu met ons op de foto en lachten zich rot om onze verschijning. Maar nog hilarischer was het toen de twee mannen van ons gezelschap nog even wat moesten halen bij de supermarkt in het dorp.. De mensen wisten niet wat ze zagen. :p
Vandaag ben ik meegeweest naar het schooltje. Wat een suuuuuuuper schattige kinderen! Ze zijn echt nog heel jong (tussen de 3 en 5), maar allemaal heel ijverig en leergierig. De juf begroette ons vol dankbaarheid en gaf de les, waarbij wij af en toe hielpen. Wat al snel bleek, was dat de kinderen echt bijna geen Engels kunnen. Een kort gesprekje zit er niet in bijvoorbeeld. Qua lesgeven wordt dit dus nog best lastig denk ik. Ook ben ik een beetje geschrokken van de armoedige omstandigheden. De kinderen plassen bijvoorbeeld buiten in de openlucht en als ze voor nummer twee moeten krijgen ze wat krantenpapier mee. Ook hebben ze geen pennen of schriftjes dus alles wordt gedaan met behulp van het bord.
De school duurde tot 1 uur, waarna ik even heb geluncht bij Amapondo en toen 2 uurtjes in m'n eentje op het strand heb gelegen. Omdat het hoogseizoen voorbij is, is het strand zo goed als verlaten, op wat locals en koeien na. Wat een heerlijk gevoel was het om op zo'n mooie plek met m'n voeten in het zeewater te staan en me te realiseren dat ik een geluksvogel ben! Uiteindelijk ben ik op het strand in slaap gevallen en wakker gemaakt door een kleine vloedgolf die me opeens bereikte. Dat was even schrikken, maar een duidelijk teken dat het tijd was om naar huis te gaan. :D
Kortom, ik heb weer een perfecte combinatie gevonden van werken en vakantie vieren. Hoe fijn is het dat ik iedere ochtend de schattigste kinderen ever mag lesgeven en daarna alle tijd heb om een boek te lezen of op het strand te relaxen. Ik ben een gelukkig mens!
Bij Amapondo werd ik meteen hartelijk ontvangen. Het hostel ademt een en al relaxtheid uit door de hangmatten, chillhoekjes en de houding van iedereen. Er is altijd ruimte voor een praatje, maar ergens zitten en een boek lezen is ook helemaal prima. Dit is precies wat ik zocht. En dit werd extra bevestigd toen ik het dinsdag in het daglicht zag, wauw! Amapondo is omringd door bomen (ik zag aapjes toen ik ging douchen!) En op 2 minuten afstand ligt het strand, wat je vanaf het hostel kunt zien.
Omdat niemand hier haast heeft, heb ik op mijn eerste dag uitgeslapen en met een andere vrijwilligster (een Argentijns meisje) groentes geplant. Als ze goed gaan groeien, nemen we ze mee naar het schooltje en zijn ze voor de kinderen. 'S middags ben ik met Albert (de man van de tripjes) en een Nederlands stel naar de Mud Caves geweest. Dit is een grot waar 'magische modder' in zit. We besmeurden onszelf en elkaar hiermee, waarna we doorglibberde naar een soort vijver waar Afrikaanse mensen ongegeneerd half naakt aan het zwemmen waren. Hier haalden we donkere modder vandaan, waarmee we konden bodypainten op de inmiddels al bijna harde klei. Ik werd een zebra. ;) De locals vonden het helemaal geweldig! Ze wilden continu met ons op de foto en lachten zich rot om onze verschijning. Maar nog hilarischer was het toen de twee mannen van ons gezelschap nog even wat moesten halen bij de supermarkt in het dorp.. De mensen wisten niet wat ze zagen. :p
Vandaag ben ik meegeweest naar het schooltje. Wat een suuuuuuuper schattige kinderen! Ze zijn echt nog heel jong (tussen de 3 en 5), maar allemaal heel ijverig en leergierig. De juf begroette ons vol dankbaarheid en gaf de les, waarbij wij af en toe hielpen. Wat al snel bleek, was dat de kinderen echt bijna geen Engels kunnen. Een kort gesprekje zit er niet in bijvoorbeeld. Qua lesgeven wordt dit dus nog best lastig denk ik. Ook ben ik een beetje geschrokken van de armoedige omstandigheden. De kinderen plassen bijvoorbeeld buiten in de openlucht en als ze voor nummer twee moeten krijgen ze wat krantenpapier mee. Ook hebben ze geen pennen of schriftjes dus alles wordt gedaan met behulp van het bord.
De school duurde tot 1 uur, waarna ik even heb geluncht bij Amapondo en toen 2 uurtjes in m'n eentje op het strand heb gelegen. Omdat het hoogseizoen voorbij is, is het strand zo goed als verlaten, op wat locals en koeien na. Wat een heerlijk gevoel was het om op zo'n mooie plek met m'n voeten in het zeewater te staan en me te realiseren dat ik een geluksvogel ben! Uiteindelijk ben ik op het strand in slaap gevallen en wakker gemaakt door een kleine vloedgolf die me opeens bereikte. Dat was even schrikken, maar een duidelijk teken dat het tijd was om naar huis te gaan. :D
Kortom, ik heb weer een perfecte combinatie gevonden van werken en vakantie vieren. Hoe fijn is het dat ik iedere ochtend de schattigste kinderen ever mag lesgeven en daarna alle tijd heb om een boek te lezen of op het strand te relaxen. Ik ben een gelukkig mens!
-
19 Februari 2014 - 18:55
Veroniek Kusters:
Wat fijn om te horen! Geniet dr van! Groetjes Veroniek -
19 Februari 2014 - 19:07
Marjo Passmann:
Wow Marissa, wat een positief 1e verslag. Wat fijn dat je het zo goed getroffen hebt maar vooral ook dat je je daar zo bewust van bent.
Ik ga genieten van alle volgende verslagen.
wij wensen jou het allerbeste, geniet van het nu eneen dikke knuffel,
Peter en Marjo uit Velden. -
19 Februari 2014 - 19:25
Liz:
He Maris, wat een mooi verhaal weer! Ik ga al je bloggs volgen hoor! Geniet van alle mooie avonturen die je te wachten staan. Xxx Liz -
19 Februari 2014 - 19:26
Engelien:
Heerlijk Marissa..wat een paradijsje!!
Het kon niet beter..geniet!
De kindjes treffen het met zo"n leuke lieve juf.
Dikke kus uit Holland XX -
19 Februari 2014 - 19:26
Marrit:
Super Marissa, dat je veilig bent aangekomen! Heel herkenbaar verhaal voor mij en erg leuk om te lezen! Ik mis de kinderen nu wel! :( Lijkt me leuk voor je dat er ook een andere vrijwilliger is!
Heel veel plezier! -
19 Februari 2014 - 21:09
Kim Reen:
Aaah Maris wat heerlijk! Je schrijft leuk, zie het helemaal voor me. Heel veel plezier komende tijd daar, klinkt alsof het helemaal goed gaat komen. En wat chill dat je ook mensen hebt om mee om te gaan daar. X Kim -
19 Februari 2014 - 21:53
Ron:
Leuk hoor zo'n verhaal!
Ik zie het al helemaal voor me, en ben eigenlijk stiekem een beetje jaloers.
Maar ik ben blij dat je al zo aan het genieten bent.
De kindertjes zullen vast blij zijn met jou.
Greetzzz,
Papsie -
19 Februari 2014 - 23:41
Elly Landman:
19 Februari 23.40
Lieve Maris,
Wat een heerlijk verhaal!....Echt een vakantiegevoel zal je daar hebben...
Geniet ervan, ( maar dat doe je)!.....
Geef de kleintjes een kusje van me en voor
jou een dikke knuf!.....
omi...x x x x x x x x x -
20 Februari 2014 - 06:52
Marthy:
Lieve Maris,
Wat fijn dat je het daar zo getroffen hebt, in een prachtige omgeving met aardige mensen.
Zo dicht bij de zee, is natuurlijk geweldig.
Heel leuk om te lezen.
Veel liefs Marthy -
21 Februari 2014 - 13:52
Renate:
JALOERS! x
-
22 Februari 2014 - 23:00
Dewi:
Leuk!!! Klinkt als een super avontuur :) Blij om te lezen hoe je geniet. xx -
23 Februari 2014 - 18:02
Lilian:
Hey Marissa. Je hebt al mooie ervaringen opgedaan. Blijf zo stralen,zoals op de foto.
Het gaat niet altijd zoals we in Nederland gewend zijn,maar,ach,dat lost zich ook wel weer op.
Ik blijf je avonturen zeker volgen .
Geniet er van, Lilian X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
