Pondofever

Mijn eerste week reizen zit er op! Tot nu toe bevalt het me super goed. Mijn eerste stop was Coffee Bay. Tot halverwege reisde ik met Joke en Jimmy van Amapondo, maar daarna zat ik ineens met allemaal vreemden in een shuttlebus. Dat was wel even wennen, met name omdat sommigen van deze vreemden elkaar wel al kenden. Maar voor ik het wist was ik 'part of the crew' en zaten we 's avonds met z'n allen aan de hamburgers en speelden we 'times up'. 

Omdat ik niet echt geïnteresseerd was in Coffee Bay als plaats (tis vooral feesten en drinken) ben ik de volgende dag doorgereisd naar Mdumbi, een rustig plaatsje in de bergen een half uur bij Coffee Bay vandaan. Dit was precies waar ik even behoefte aan had: stilte en een goed boek. Toen ik de gemeenschappelijke keuken ging checken na aankomst, vond ik daar een grote verrassing. Aan de keukentafel zat Quinten, de Belgische vrijwilliger waarvan we bij Amapondo een week eerder afscheid hadden genomen! Ook hem beviel de rust in Mdumbi erg goed, dus hij was er wat langer blijven hangen. 's Avonds waren we getuigen van een enorme onweersbui, waarbij de stroom uitviel. Bij kaarslicht dronken we biertjes en hadden we met Johan, de eigenaar van het hostel, grappige gesprekken over taalverschillen terwijl hij Afrikaans sprak, Quinten Vlaams en ik Nederlands.

Na twee dagen ontspannen in Mdumbi, kon ik met Johan meerijden naar Chintsa. Hier is een hostel aan een mooi langgerekt strand. Toen ik mij na een fruitig ontbijtje echter op het strand waagde, waaide ik bijna weg. Een zandstorm sloeg om m'n oren en ondanks de zon stond het kippenvel me op de armen. Dan maar terug naar het hostel om een tukkie te doen, want die ochtend waren we om 4 uur vertrokken vanaf Mdumbi. Luiheid bindt, want daarna trok ik op met twee Duitse jongens die ook tot 1 uur in hun bed lagen in de dorm. We gingen met een grote groep volleyballen inclusief gratis wijn. Dit was super gezellig, en 's avonds hebben we met z'n allen een drankje gedaan en gepoold. 

Eigenlijk was ik van plan om een paar dagen in Chintsa te blijven, maar omdat het de volgende dag weer bewolkt was, besloot ik met een groep mee te gaan naar Hogsback. Dit was nog even spannend, want eigenlijk was de chauffeur het er niet mee eens. De auto zou uiteindelijk namelijk 9 mensen bevatten en 8 was toegestaan. Na veel gesmeek en de zin 'but we got two skinny girls with us' gaf hij toestemming. Dit betekende wel dat ik twee uur lang met m'n rug in een rare bocht op de achterbank zat, maar het tegemoetkomende landschap van Hogsback maakte veel goed.

In mijn eerste week in Amapondo heb ik een jongen leren kennen die werkt in een bekend hostel in Hogsback, Ashe. Hem ging ik opzoeken want we verbleven in dat hostel. Het hostel is omringd door bos, gevestigd op een heuvel en heeft een knusse inrichting. De eerste avond was iedereen redelijk moe en hebben we bij het haardvuur spelletjes gespeeld. De volgende ochtend ging ik abseilen! En wel van een 35 meter hoge waterval. In het begin was ik niet zo bang, maar toen ik merkte hoe glibberig de rotsen waren begon ik wel een beetje te zweten. Het was lastiger dan ik dacht, maar wel onwijs gaaf! Toen het begon te schemeren zijn we naar een mooie plek in de bergen gereden waar we de zonsondergang goed konden zien. Heel mooi, maar je merkt ook meteen dat het zonder zon echt wel fris begint te worden. Het einde van de Afrikaanse zomer is in zicht. Om weer warm te worden was het 's avonds, na een overheerlijke lasagne, tijd voor een klein feestje. Maar het kleine feestje had grote invloed, want de dag erna kon ik helemaal niks, zo brak was ik. Ik heb de hele dag heerlijk bij de openhaard gezeten en m'n boek gelezen. 's Avonds heb ik genoten van de sterrenhemel, want wauw, wat is het hier helder en wat zie je veel twinkelende sterren. Ik mocht zelfs een wens doen want ik zag een vallende ster!

De dag erna hebben we een ontzettend mooie wandeling gemaakt door het bos langs allerlei watrvallen. Bij de grootste hebben we heerlijk in de zon gelegen, waarna we nog 2 uur hebben terug gewandeld. Na deze wandeling zaten we onder de spinnenwebben.. o my god, één spin was onwijs groot, maar hing gelukkig nog aan een draadje en niet in ons haar toen we zijn web braken. De wandeling werd afgesloten met een warm bad. En in plaats van je scheel te staren op een tegeltjesmuur, had dit bad een heel ander uitzicht. Namelijk de drie bergen van Hogsback en het bos waar we daarvoor nog doorheen hadden gebanjerd. Daar zat ik dan, in een warm bad vol schuim, met een drankje, een muziekje, moeie benen en een magisch uitzicht in AFRIKA! 

Vandaag kreeg ik 's ochtends vroeg een lift naar East London van twee super vriendelijke Duitsers die zelfs m'n ontbijt betaalden en een busticket voor me regelden. Nu zit ik in die bus richting Port Elisabeth. Vanaf daar reis ik morgen als het allemaal lukt naar Addo Park, het olifantenpark. Dit kan ik als het goed is combineren met een safari in Scotiapark, waar ze de big five hebben. Super veel zin in!

En dan nog iets, ik heb iets te bekenen. Ik ben namelijk verliefd geworden.. en wel op Amapondo en Port St Johns. Zoals bij velen is bij mij de pondofever geconstateerd. Dus ik heb besloten mijn liefde achterna te gaan en langer te blijven. Na mijn rondreis ga ik eind april terug naar Amapondo. Daar kan ik voor twee maanden aan de slag als project manager. Dit houdt in dat ik de vrijwilligers begeleid en medeverantwoordelijk ben voor alle projecten. Hier heb ik super veel zin in, want dit betekent dat ik mijn tweede huis en tweede familie nog geen gedag hoef te zeggen en bovendien kan ik zo veel relevante ervaring opdoen. Ook kan ik er op die manier voor zorgen dat het geld wat jullie hebben gedoneerd goed terecht komt. Super bedankt daarvoor!! In totaal heb ik €265 opgehaald. :D

Nu vroeg slapen voor de safari. Toedels!